Gezondheidszorg Nepal

Aangezien er een groot tekort is aan artsen en ziekenhuizen in de moeilijk bereikbare gedeelten van het land is er een speciaal gezondheidszorgsysteem voor deze ‘rurale gebieden’. In Nederland kennen wij een systeem van 1^e lijn (huisarts, fysiotherapeut, diëtiste, psycholoog, thuiszorg enz) 2^e lijn (algemene ziekenhuiszorg) en 3^e lijn (academische ziekenhuiszorg). In Nepal is toegang tot een arts in rurale gebieden zeer beperkt. In plaats daarvan is er een stelsel  met zorgverleners met wisselende mate van opleiding die de plaats van de arts innemen. Dit stelsel wordt verdeeld in twee stromingen. Een gericht op algemene gezondheidszorg en de ander gericht op moeder- en kind gezondheidszorg. ( Zie tabel 1)

Naast deze betaalde zorgverleners, heeft de overheid in elk dorp minstens 1 FCHV (female community health volunteer) aangesteld. Dit is een vrouw uit het dorp die gezondheidsvoorlichting geeft in haar dorp aan een groep van vrouwen, de Aama-group letterlijk vertaald de moedergroep. Deze FCHV’s doen dit op vrijwillige basis en hebben een minimale training (meestal rond 2 weken) gehad in gezondheidsvoorlichting. Het niveau hiervan is laag en een aanzienlijk percentage van deze vrouwen is analfabeet.

De overheid kent een systeem van gezondheidszorginstellingen waar de zorg gratis is, echter vaak zijn er grote problemen met medicatievoorraden en zorgverleners die niet aanwezig zijn. Dit maakt het een wankel systeem. De instellingen kennen een duidelijke hiërarchie en zijn gebaseerd op het aantal inwoners binnen een gebied. (Zie tabel 2) Het is de bedoeling dat als een patiënt met te gecompliceerde problematiek of 2 gefaalde behandelpogingen komt, hij of zij wordt doorgestuurd naar een ‘hogere’ instelling. 

    Tabel 1: Zorgverleners in Nepal ( Klik op tabel voor vergroting)

     Tabel 2: Zorginstellingen in Nepal ( Klik op tabel voor vergroting)

Tenslotte bestaan er ook gezondheidszorginstellingen die worden ‘geleid’ door de plaatselijke bevolking. Deze worden ‘Community Health centers’ genoemd. Dit ‘leiden’ houdt in dat er een commissie bestaat uit dorpsbewoners die de organisatorische beslissingen hoort te nemen.  Dit is in dorpen vaak een moeilijke opgave vanwege het lage opleidingsniveau.

Bronnen:

7) Advancing Partners & Communities. 2014. Country Profile: Nepal Community Health Programs. Arlington, VA: Advancing Partners & Communities.

8) Chhetry e.a. (2005): Community based maternal and child health care in Nepal; self-reported performance of  Maternal and child health workers. http://imsear.hellis.org/bitstream/123456789/45993/2/jnma2007v44n157p.1-7.pdf

9) Carlough e.a. (2005) Skilled birth attendance: What does it mean and how can it be measured? A clinical skills assessment of maternal and child health workers in Nepal. International journal of gynecology and obstetrics (2005) 89, 200-208 

10) Nick Simons Institute (2006): A focused study of CTEVT mid-level pre-service health training programs in  Nepal.

11) Kathmandu University School of Medical Science website, bezocht op 28-3-2016 http://www.kusms.edu.np/index.php/our-programs/bachelor-level/mbbs#course-duration

12) Institute of Medicine website, bezocht op 28-3-2016 http://www.iom.edu.np/?page_id=238

13) Institute of Medicine website, bezocht op 28-3-2016 http://www.iom.edu.np/?page_id=157

14) Nick Simons Institute (2007): Measuring the quality of rural based government mid-level health care workers

15) Karkee R, Jha N. (2010) Primary health care development: where is Nepal after 30 years of Alma Ata

       Declaration? JNMA J Nepal Med Assoc. 2010 Apr-Jun;49(178):178-84.

16) Government of Nepal (1991) National Health Policy, 2048