Toen ik 18 jaar was kwam ik voor het eerst in Nepal. Dit land maakte direct diepe indruk op mij. Het land en de mensen zijn prachtig maar de armoede was verschrikkelijk. De slechte gezondheidszorg daar zorgde dat ik mij als toenmalig student verpleegkunde voornam om naar het land terug te keren om ontwikkelingswerk te doen. 8,5 jaar later ben ik met mijn partner Melanie teruggegaan om deze droom werkelijkheid te maken. Sindsdien voel ik mij nog sterker met het land, en in het bijzonder het dorpje Dhadagaun, verbonden. De jaarlijkse bezoeken voelen als een tweede thuis.

In het dagelijks leven werk ik als Physician Assistant in het Rode Kruis Ziekenhuis te Beverwijk waar ik patiënten met hartklachten behandel. Ik woon samen met Melanie en onze dochter Priyanka.

" Wil je samen met mij een half jaar ontwikkelingswerk doen in Nepal?" Ik heb altijd al mijn verpleegkundige kennis en ervaring willen inzetten om mensen te helpen die het het hardst nodig hebben. Na een rondreis in Nepal was mijn antwoord daarom “ja” op de vraag van mijn partner Konstantin

Tijdens onze rondreis in 2009, zag ik voor het eerst hoe rijk Nepal was aan cultuur, schitterende natuur en vriendelijke mensen. Maar ook hoe arm het land was zonder een goed werkend en betaalbaar gezondheidssysteem, waarbij de allerarmste ook toegang hebben tot goede zorg. Voor een behandeling in een ziekenhuis moeten velen hun schaarse bezittingen verkopen of leningen afsluiten in de hoop voldoende geld te hebben om geholpen te worden.

In Nederland is het moeilijk denkbaar dat een kind overlijdt aan diarree. Iets wat in Nepal regelmatig plaatsvind. Dit is vaak te voorkomen door simpele preventieve maatregelen. Preventie is een groot onderdeel van mijn werk en daarom wist ik na mijn bezoek aan Nepal dat ik net als Konstantin terug wilde om te helpen.

In het dagelijks leven ben ik Stafverpleegkundige jeugdgezondheidszorg 0-4 jaar bij de Gemeente Utrecht en werkzaam op het consultatiebureau als jeugdverpleegkundige in Utrecht Overvecht. Daarnaast heb ik een master diploma Gezondheidswetenschappen met specialisatie Preventie en Volksgezondheid. Met aandachtsgebied  moeder- en kindzorg.

Eind 2014 vroegen Melanie en Konstantin mij penningmeester van de stichting te worden. Hun enorme passie heeft aanstekelijk gewerkt en me enthousiast gemaakt voor het kleurrijke en boeiende Nepal. In mei 2016 ben ik met Konstantin en Nienke , voor het eerst naar Nepal geweest. Ik keek er enorm naar uit om “ons dorp” en “onze gezondheidspost” met eigen ogen te gaan zien. En om ook ter plaatste een bijdrage te kunnen leveren aan de gezondheidszorg.

In 2005 ben ik afgestudeerd als verpleegkundige en in 2013 als oncologie-verpleegkundige. In de afgelopen jaren heb ik in het OLVG en het VUmedisch centrum gewerkt. Daarnaast heb ik bij de thuiszorg en in een verpleeghuis gewerkt. Samen met mijn vriend Albregt heb ik een dochtertje, Lotte.

“Mijn nicht Simone is al enkele jaren penningmeester bij de stichting Zorg voor Nepal, dus de verhalen over Nepal en het mooie werk dat zij en haar vrienden Konstantin en Melanie daar doen, krijg ik al enkele jaren mee. Recentelijk gaf Simone aan dat ze op zoek waren naar nieuwe bestuursleden en vroeg ze of ik interesse had. Hoewel ik geen achtergrond heb in de gezondheidszorg, dacht ik wellicht toch een bijdrage te kunnen leveren aan de stichting, ook vanuit de ervaring die ik vanuit mijn huidige werk heb opgedaan.

Ik werk als bestuurssecretaris bij de Montessori Scholengemeenschap Amsterdam, waar ik de bestuurder van vier zelfstandige voortgezet-onderwijs-scholen ondersteun bij, onder meer, het goed laten verlopen van de planning-&-control-cyclus en het voldoen aan de Governance Code. De reden waarom ik ja heb gezegd op de vraag of ik bestuurslid wil worden bij Stichting Zorg voor Nepal, is dat ik het interessant vind om iets totaal anders te doen, waarbij ik de ervaring vanuit mijn huidige werk wellicht kan inzetten, en tegelijkertijd heel veel nieuwe dingen kan leren. Daarnaast zie ik het als een goede aanleiding om vrijwilligerswerk te doen, en iets te betekenen voor mensen in een ander deel van de wereld. Ik ken Nepal niet, maar uit de verhalen en de foto`s die ik heb gezien, lijkt het me een prachtig land, en wie weet zal ik het land in de toekomst eens bezoeken. Ik woon samen met mijn vriend José en mijn zoontje Casper (4) in Amsterdam.”